Уваход
14 кастрычніка ў Беларусі – Дзень маці. У беларускай літаратуры шмат твораў прысвечаны мамам. Але сёння мы адмыслова падабралі пяць вельмі чуллівых вершаў. Не забудзьцеся павіншаваць сваіх матуль!
Чыя мама лепшая
Адвячоркам мы гулялі
І аб мамах размаўлялі.
– У мяне, – прамовіў Пеця, –
Мама лепшая на свеце!
Усміхнуўся Толя: – Не!
Мама лепшая ў мяне!
– У мяне! – сказала Поля. –
Бо яна працуе ў школе!
– Ну дык што з таго, што ў школе! –
Запярэчыў Полі Коля. –
А мая кіруе крамай!
– А мая працуе... мамай
І цяпер з сястрычкай дома, –
Прашаптала ціха Тома.
– А мая, – сказала Ната, –
І за маму, і за тату!
Пэўна ж, мамачка мая
Лепей вашых удвая!..
Не згадзіўся з гэтым Пеця.
Пачалі спрачацца дзеці:
Коля з Поляй,
Пеця з Натай...
Ну а я
Пайшоў дахаты.
З імі я не стаў спрачацца.
І без спрэчкі ведаў я:
Калі шчыра разабрацца,
Мама лепшая – мая!
Генадзь Аўласенка
Рукі маці
Іх цалавала зямля
Сваімі пясчанымі вуснамі
I каласамі;
Неба спякотай, вятрамі, дажджамі
Іх цалавала.
Пража нямала
З іх выпіла ў ночы бяссонныя
Свежасці ранняй.
Колькі яны запалілі світанняў,
Зораў над намі.
Колькі сягоння на іх
Віднеецца чорных, глыбокіх
Шрамоў і маршчынаў,
Гэта сляды, што навекі пакінуў
Шлях наш суровы.
Толькі заўсёды,
Як мы зберымося дамоў
I на стол пакладзе рукі маці,
Быццам ад сонца, ад іх пасвятлее ў хаце
I ў сэрцы.
Максім Танк
Я слаўлю маму
Я слаўлю мамы светлае імя –
Пяшчотнае, нібыта яблынь квецень.
Матулінага сэрца цеплыня
Нас сагравае лепш за ўсё на свеце.
Я слаўлю мамы светлую душу,
Якая разумее нас з паўслова.
Я толькі маму памагчы прашу,
Калі жыццё паставіцца сурова.
Я слаўлю позірк маміных вачэй,
Якія бачаць, што нам невядома.
Даруйце боль праплаканых начэй,
Калі нас доўга не бывае дома.
Я слаўлю маму, бо яна – як Бог –
Усім прабачыць і усё даруе,
Яна для нас сабою ахвяруе,
Як аніхто пакуль яшчэ не змог.
Мікола Ляшчун
Мама
О дзяўчаткі і жанчын суквецці!
Вам сваю душу адкрыю я:
Самая прыгожая у свеце
Мама незабыўная мая.
Хоць яе не стала – я штодзённа
Размаўляю з мамай, як з жывой.
Для мяне яна – мая ікона,
Сонейка жыцця над галавой.
Для мяне яна – мая калыска,
Мой шчаслівы, непаўторны час
О, як жа далёка ўсё і блізка –
Ўсё, што назаўжды яднае нас.
Я без мамы ні адной хвілінкі
Не пражыў, не помнячы яе.
Вы прабачце, мілыя жанчынкі,
Мне за думкі шчырыя мае.
Сяргей Давідовіч
Сынок і Маці
Пакуль яшчэ зялёная зямля
Трымае нас па міласці закона,
Сынок і Маці – зерне і ралля.
Сынок і Маці – мудрая ікона.
I спеюць хай удзячныя гады,
Бяжыць удаль дарога палявая.
Ён для яе маленькі назаўжды,
Нявопытны, пакуль яна жывая.
Крывавы час, адкінь свой грозны меч,
Прыслухайся да сцішанага слова.
З кароткіх, як само жыццё, сустрэч
Саткана іх нявечная размова.
Яўгенія Янішчыц
Глядзіце па тэме:
Падзяліцца
52
