Уладзімір Караткевіч пісаў дэтэктывы, гістарычную прозу і пранікнёныя вершы. Па характары ён быў просты, але працаваць любіў на добрай паперы і ставіўся да гэтага як да свята – апранаў чыстую кашулю. На ягоным пісьмовым стале быў партрэт Кастуся Каліноўскага. "Тут жа – каваны ў жалезе свяцільнік. Нібы агромністая кропля крыві, чырванее ў ім падфарбаваны воск. Гаспадар запальвае свяцільнік раз у год – 21 сакавіка, у гадавіну гераічнай і трагічнай смерці таго, хто стаў самай вялікай любоўю Уладзіміра Караткевіча, яго натхненнем і героем яго твораў", – успамінаў літаратура знаўца Адам Мальдзіс.
Уладзімір Караткевіч умеў быць сур'ёзным, галантным, але і жартаўлівым. Не цураўся ані пяшчоты, ані моцнага слоўца. Пра сваю будучую смерць ён неяк сказаў: "Я буду ляжаць у труне такі халодны і прыгожы, што нават начальства, нават ворагі расчуляцца і заплачуць".