Бязносы Ленін з-пад Мсціслава

Мсціслаў – унікальнае места. Колькі б разоў яго не наведваў, усё адно натрапіш на цікавостку, якая пераканае, што вечнасць застаецца вечнасцю, а веліч – веліччу. У гэтым старажытныя велічным горадзе пабылі мы сёння.

Гэтым разам пабачылі ў Мсціславе абсурднае, але і сімвалічнае. На выездзе з гораду пры дарозе выглядзелі два помнікі. Помнікі тае эпохі, якая была і застаецца для нашага краю чужой, але надзіва такой учэпістай.

Помнікі гэтыя - Леніну. Мне чамусьці здавалася, што іх няма тут. Цешыў сябе думкай, што ўсе яны звяліся ў Мсціславе. Але ж не.

Два такіх замурзаных помнікі на выездзе з Мсціслава ў кірунку Чавусаў. На адным – састарэлы правадыр нешта “ўцюхвае” дзецям. Малыя нібыта ўважліва слухаюць. А куды ім падзецца! У Леніна няма носа. У тых хто слухае яго таксама. Ля помніка – парожнія бутэлькі з-пад гарэлкі. Вось і думай што хочаш! Помнік разбураецца.

Непадалёк ад першага другі помнік – юнаму Леніну. Гэта калі ён быў яшчэ Валодзькам Ульянавым. Постаць юнака з кнігай глядзіць некуды удалеч. Юны Ленін цалейшы, але троху заімшэлы. Улетку юнака з дарогі і не ўгледзіш. Стаіўся пад яблынкай…

Алесь Асіпцоў